tour
Blijf op de hoogte en volg fritselsrolenlidcon
09 Januari 2014 | Indonesië, Senggigi
Vandaag vroeg vertrokken en raad eens, de herrieschoppers liepen net de lobby uit, zwaarbepakt en keetschoppend, daaaaaaag !
Wegwezen..
Hamdan, onze xhauffeur was er klokslag 9 uur, we hadden net een lekker ontbijtje op, mihoen met stukjes pikante kip (apart) en boontjes in cocosmelksaus, een ware tractatie.
Dende, een van de stagiaires, kwam in gebroken Engels vertellen dat ze was gevraagd om nog een tijdje te blijven. Haar stage zit erop, maar ze mag nog blijven, we kregen de indruk dat ze het niet vervelend vond.
Even van de hak op de tak springen...met Rully gaat het niet beter en niet slechter, als er meer nieuws is krijgen jullie het meteen te horen. Goed te horen dat Phileine weer naar school gaat.
Hamdan reed ons in een comfortabele auto met getinte ramen, dat is heel fijn dan kun je mooi stiekum fotograferen.
We reden richting Kuta en de grote, nieuwe weg met een paar zijtakken naar de mooiste stranden van de wereld, waren net klaar dus we konden er naartoe voor t eerst sinds we hier komen.
Dat betekende voor ons nieuwe dingen om te bekijken...
We reden richting zuiden en hoewel bijna alles bekend voor ons is, blijven we ons verbazen.
Het eerste waar we toch weer van schrokken, was een heel gezin op een motorfiets, ze flitsten zo snel voorbij dat we niet eens konden tellen met hoeveel ze erop zaten.
Het weer was heet, strakblauw, zonder een zuchtje wind.
De binnendoorweg voerde langs de rijstvelden, die in verschillende groeistadia te zien zijn.
De lege velden, met alleen water, worden hier en daar omgeploegd door mannen met benzine-machines en anderen met waterbuffels.
De uitplantvelden, daar staan de werkers/werksters continue in het water ( waar je niet moet schrikken als er ineens een slang langs je been uit het water schiet) met in de ene hand een bosje jonge rijstplantjes en met de andere hand worden die ritmisch uitgeplant en dat allemaal diep voorovergebogen...hoezo ARBO ?
De paracetamolletjes in mijn tas wilden eruit springen om er naar toe te gaan !
Hoe verder we het binnenland inreden hoe primitiever alles leek.
Vrouwen met (eens) gekleurde doeken om hun hoofd, zaten in de brandende zon grote brokken steen kapot te hakken, het zijn goudzoekers en de vrouwen hakken de stenen open en de mannen spoelen ze dan om te zien of ze goud tegen komen, hoe het draaien in de trommels in zijn werk gaat weet ik niet precies, het is een behoorlijke bedrijvigheid en dat allemaal gewoon langs de kant van de weg...
Ineens moeten we inhouden want er steekt een troep eenden over, niet die eenden die wij kennen maar van lange met een grote krulstaart, ze zijn lichtgeel van kleur...dat is hun redding.
We haalden een brommer in die had een klein aanhangertje een bakje, daarin zaten 2 jongens met een grote spierwitte geit tussen hen in.
Niks bijzonders hier maar voor ons weer wel.
Weer een stukje verder loopt een man met een lange stok over zijn schouders, aan ieder uiteinde van de stok zit een grote, zware mand bomvol gras,
Hij neemt hele kleine, supersnelle stapjes omdat hij anders niet vooruit komt door t enorme gewicht.
We naderen de nieuwe weg en ineens staat Hamdan op de rem, we kijken op want ik was net bezig iets op FB te zetten, jammer want ik miste een prachtplaatje hierdoor...een man op een brommertje met een volledig in elkaar gezet, houten tweepersoonsbed om hem heen...zo zie je maar hoe goed je ook oplet je komt altijd ogen te kort.
De nieuw aangelegde weg was prachtig maar ontzettend klimmend, af en toe redde Hamdan het amper in zijn eerste versnelling om boven te komen.
Toen we alle bochten en klimmende delen van de weg genomen hadden zagen we de hele kustlijn van Kuta liggen ...ik had t op mijn knieen willen klimmen om dit niet te missen. Het was net of er een adembenemend mooi decor neer werd gelaten. De zon in de juiste stand erop, een paar kleine witte wolken en een paar takjes op de voorgrond, dus de perfecte foto ! Hoewel...in het echt is het toch nog net even mooier. Surfers Beach...Selong Blanak !
Doordat de overheid t toch de moeite waard vond om die weg aan te leggen daardoor stokte onze adem.
Toen we ons losrukten van al dat moois reden we naar beneden, betaalden 60 cent om op t strand te mogen parkeren.
Het is een surfstrand, bankjes met rieten overkappingen in de volle wind, lekker ijskoud watertje erbij...wie doet je wat ?
Het was opkomend tij, dus de ervaren surfers waren ook bezig.
Werkelijk een genot om naar te kijken. De sprongen die ze maakten, onvoorstelbaar. Maar ja allemaal knapen zoals Noah en Lucas en iets ouder.
Naast ons zat een man maiskolven te roosteren, maar dat was ons nou net ff te heet.
Na een tijdje stapten we op om naar het volgende strand te vertrekken, allemaal makkelijk bereikbaar. Dit pracht-baaitje heet : Tanjun Aan.
Dit was een bijna verlaten strand, zo eentje die je vroeger op een ansichtkaart zag, er stonden zelfs een paar beruga's waar we dan ook lekker in de schaduw konden zitten.
Daarna lunchen als voorbereiding aan Batu Payung.
We gingen voor een kleine pizza die nog erg lekker was ook.
Hamdan verontschuldigde zich dat het hier zo duur was, tja de locatie he...al met al waren we € 9 kwijt voor ons drieen inclusief drinken en fooi.
De tocht naar de grote rots aan de zee was best een tegenvaller, niet zo ver ,aar wel heel warm. De volgende keer als de familie en vrienden er zijn, zei Hamdan, dan gaan we er met de boot langs. Had je dat niet eerder kunnen zeggen ?
Maar...we hadden het niet willen missen, een indrukwekkend brok steen.
Op de weg ter reden we langs het strand van Kuta, waar vorig jaar allemaal kleine toko's stonden en minihuisjes/winkeltjes, waren ze nu allemaal afgebroken.
De brokstukken lagen er nog die zullen over een jaar wel,verdwenen zijn.
Je kijkt nu ongehinderd over het prachtige strand en de schitterende baai.
Terug in de auto ging de airo op de hoogste stand want we hadden geen draad meer droog.
Op naar de supermarkt, ook een verhaal op zich.
Er is een nieuwe supermarkt geopend, een ontzettend groot ding, een soort Makro alleen dan zonder grootverpakkingen.
Ik zal het niet te lang maken maar op iedere kop van een stelling (voor en achter) stond een jongen of een meisje, vakken te vullen of gewoon te wachten tot een klant hen zou aanspreken.
Per gang liepen er zeker 5 jongens te dweilen.
Wij zagen de heerlijke dragonfruit en...met 50% korting.
Dat wou Fritsie wel.
Zak vol gekocht.
Bij de kassa wordt de volle mep aangeslagen, we stonden op t punt om er melding van te maken, loopt het meisje weg, zonder iets te zeggen.
Ze komt terug met een soort chef, die had een pasje dat haalde hij door een gleuf in de kassa en hij sloeg 50% korting aan.
Daarna liepen ze samen weg en kwamen ze met z'n drieën terug, met nog een hogere godin, die draaide het sleuteltje in de kassa om en toen was de korting verwerkt.
Blij dat het bij ons anders gaat...pppffff...
Hamdan kocht oteh-oteh en gaf ons ook een zak, lief hoor (groentenkoekjes en gebakken banaan)
Toen we richting Mataram reden werd de lucht snel van blauw naar grijs naar paars tot zwart en binnen 5 minuten barstte er een regenbui los met onweer, geweldig ! Gelukkig zaten we in de auto, maar voor ons reed een pick-up met een paar vrouwen erin, in de open laadbak wel te verstaan hoor en maar eentje had een paraplu, de anderen zaten gewoon weg te spoelen. Ik maakte een foto van ze en ze moesten er heel hard om lachen.
Binnen ja en nee stond de weg half onder water en de brommers moesten door 15 cm water waden.
Toen we aankwamen in het hotel sprongen de security-boys al op ons af graaiden alle tassen uit de auto en sleepten alles naar onze kamer, het was weer bloedheet en zonnig.
We gingen meteen het zwembad in, daar kregen we nog een klein buitje maar niet de moeite om eruit te gaan.
De zonsondergang was er weer eentje om in te lijsten, eindeloos mooi !
Iedere keer denk ik dat het niet meer mooier kan, maar dan toch worden we weer verrast.
Wegwezen..
Hamdan, onze xhauffeur was er klokslag 9 uur, we hadden net een lekker ontbijtje op, mihoen met stukjes pikante kip (apart) en boontjes in cocosmelksaus, een ware tractatie.
Dende, een van de stagiaires, kwam in gebroken Engels vertellen dat ze was gevraagd om nog een tijdje te blijven. Haar stage zit erop, maar ze mag nog blijven, we kregen de indruk dat ze het niet vervelend vond.
Even van de hak op de tak springen...met Rully gaat het niet beter en niet slechter, als er meer nieuws is krijgen jullie het meteen te horen. Goed te horen dat Phileine weer naar school gaat.
Hamdan reed ons in een comfortabele auto met getinte ramen, dat is heel fijn dan kun je mooi stiekum fotograferen.
We reden richting Kuta en de grote, nieuwe weg met een paar zijtakken naar de mooiste stranden van de wereld, waren net klaar dus we konden er naartoe voor t eerst sinds we hier komen.
Dat betekende voor ons nieuwe dingen om te bekijken...
We reden richting zuiden en hoewel bijna alles bekend voor ons is, blijven we ons verbazen.
Het eerste waar we toch weer van schrokken, was een heel gezin op een motorfiets, ze flitsten zo snel voorbij dat we niet eens konden tellen met hoeveel ze erop zaten.
Het weer was heet, strakblauw, zonder een zuchtje wind.
De binnendoorweg voerde langs de rijstvelden, die in verschillende groeistadia te zien zijn.
De lege velden, met alleen water, worden hier en daar omgeploegd door mannen met benzine-machines en anderen met waterbuffels.
De uitplantvelden, daar staan de werkers/werksters continue in het water ( waar je niet moet schrikken als er ineens een slang langs je been uit het water schiet) met in de ene hand een bosje jonge rijstplantjes en met de andere hand worden die ritmisch uitgeplant en dat allemaal diep voorovergebogen...hoezo ARBO ?
De paracetamolletjes in mijn tas wilden eruit springen om er naar toe te gaan !
Hoe verder we het binnenland inreden hoe primitiever alles leek.
Vrouwen met (eens) gekleurde doeken om hun hoofd, zaten in de brandende zon grote brokken steen kapot te hakken, het zijn goudzoekers en de vrouwen hakken de stenen open en de mannen spoelen ze dan om te zien of ze goud tegen komen, hoe het draaien in de trommels in zijn werk gaat weet ik niet precies, het is een behoorlijke bedrijvigheid en dat allemaal gewoon langs de kant van de weg...
Ineens moeten we inhouden want er steekt een troep eenden over, niet die eenden die wij kennen maar van lange met een grote krulstaart, ze zijn lichtgeel van kleur...dat is hun redding.
We haalden een brommer in die had een klein aanhangertje een bakje, daarin zaten 2 jongens met een grote spierwitte geit tussen hen in.
Niks bijzonders hier maar voor ons weer wel.
Weer een stukje verder loopt een man met een lange stok over zijn schouders, aan ieder uiteinde van de stok zit een grote, zware mand bomvol gras,
Hij neemt hele kleine, supersnelle stapjes omdat hij anders niet vooruit komt door t enorme gewicht.
We naderen de nieuwe weg en ineens staat Hamdan op de rem, we kijken op want ik was net bezig iets op FB te zetten, jammer want ik miste een prachtplaatje hierdoor...een man op een brommertje met een volledig in elkaar gezet, houten tweepersoonsbed om hem heen...zo zie je maar hoe goed je ook oplet je komt altijd ogen te kort.
De nieuw aangelegde weg was prachtig maar ontzettend klimmend, af en toe redde Hamdan het amper in zijn eerste versnelling om boven te komen.
Toen we alle bochten en klimmende delen van de weg genomen hadden zagen we de hele kustlijn van Kuta liggen ...ik had t op mijn knieen willen klimmen om dit niet te missen. Het was net of er een adembenemend mooi decor neer werd gelaten. De zon in de juiste stand erop, een paar kleine witte wolken en een paar takjes op de voorgrond, dus de perfecte foto ! Hoewel...in het echt is het toch nog net even mooier. Surfers Beach...Selong Blanak !
Doordat de overheid t toch de moeite waard vond om die weg aan te leggen daardoor stokte onze adem.
Toen we ons losrukten van al dat moois reden we naar beneden, betaalden 60 cent om op t strand te mogen parkeren.
Het is een surfstrand, bankjes met rieten overkappingen in de volle wind, lekker ijskoud watertje erbij...wie doet je wat ?
Het was opkomend tij, dus de ervaren surfers waren ook bezig.
Werkelijk een genot om naar te kijken. De sprongen die ze maakten, onvoorstelbaar. Maar ja allemaal knapen zoals Noah en Lucas en iets ouder.
Naast ons zat een man maiskolven te roosteren, maar dat was ons nou net ff te heet.
Na een tijdje stapten we op om naar het volgende strand te vertrekken, allemaal makkelijk bereikbaar. Dit pracht-baaitje heet : Tanjun Aan.
Dit was een bijna verlaten strand, zo eentje die je vroeger op een ansichtkaart zag, er stonden zelfs een paar beruga's waar we dan ook lekker in de schaduw konden zitten.
Daarna lunchen als voorbereiding aan Batu Payung.
We gingen voor een kleine pizza die nog erg lekker was ook.
Hamdan verontschuldigde zich dat het hier zo duur was, tja de locatie he...al met al waren we € 9 kwijt voor ons drieen inclusief drinken en fooi.
De tocht naar de grote rots aan de zee was best een tegenvaller, niet zo ver ,aar wel heel warm. De volgende keer als de familie en vrienden er zijn, zei Hamdan, dan gaan we er met de boot langs. Had je dat niet eerder kunnen zeggen ?
Maar...we hadden het niet willen missen, een indrukwekkend brok steen.
Op de weg ter reden we langs het strand van Kuta, waar vorig jaar allemaal kleine toko's stonden en minihuisjes/winkeltjes, waren ze nu allemaal afgebroken.
De brokstukken lagen er nog die zullen over een jaar wel,verdwenen zijn.
Je kijkt nu ongehinderd over het prachtige strand en de schitterende baai.
Terug in de auto ging de airo op de hoogste stand want we hadden geen draad meer droog.
Op naar de supermarkt, ook een verhaal op zich.
Er is een nieuwe supermarkt geopend, een ontzettend groot ding, een soort Makro alleen dan zonder grootverpakkingen.
Ik zal het niet te lang maken maar op iedere kop van een stelling (voor en achter) stond een jongen of een meisje, vakken te vullen of gewoon te wachten tot een klant hen zou aanspreken.
Per gang liepen er zeker 5 jongens te dweilen.
Wij zagen de heerlijke dragonfruit en...met 50% korting.
Dat wou Fritsie wel.
Zak vol gekocht.
Bij de kassa wordt de volle mep aangeslagen, we stonden op t punt om er melding van te maken, loopt het meisje weg, zonder iets te zeggen.
Ze komt terug met een soort chef, die had een pasje dat haalde hij door een gleuf in de kassa en hij sloeg 50% korting aan.
Daarna liepen ze samen weg en kwamen ze met z'n drieën terug, met nog een hogere godin, die draaide het sleuteltje in de kassa om en toen was de korting verwerkt.
Blij dat het bij ons anders gaat...pppffff...
Hamdan kocht oteh-oteh en gaf ons ook een zak, lief hoor (groentenkoekjes en gebakken banaan)
Toen we richting Mataram reden werd de lucht snel van blauw naar grijs naar paars tot zwart en binnen 5 minuten barstte er een regenbui los met onweer, geweldig ! Gelukkig zaten we in de auto, maar voor ons reed een pick-up met een paar vrouwen erin, in de open laadbak wel te verstaan hoor en maar eentje had een paraplu, de anderen zaten gewoon weg te spoelen. Ik maakte een foto van ze en ze moesten er heel hard om lachen.
Binnen ja en nee stond de weg half onder water en de brommers moesten door 15 cm water waden.
Toen we aankwamen in het hotel sprongen de security-boys al op ons af graaiden alle tassen uit de auto en sleepten alles naar onze kamer, het was weer bloedheet en zonnig.
We gingen meteen het zwembad in, daar kregen we nog een klein buitje maar niet de moeite om eruit te gaan.
De zonsondergang was er weer eentje om in te lijsten, eindeloos mooi !
Iedere keer denk ik dat het niet meer mooier kan, maar dan toch worden we weer verrast.
-
09 Januari 2014 - 01:46
Evelien En Inge:
Geweldig, we waren er voor even bij ! -
09 Januari 2014 - 01:49
Els:
Deense meisjes, vlak jullie verhalen en foto's ook niet uit, daar hebben wij ook heel erg van genoten hoor., maar leuk, bedankt. -
09 Januari 2014 - 07:03
Roel:
Hé wat een bekende plekken ;-)
Hebben jullie nog gezwommen? Vooral dat eerste strand heeft van dat heerlijke zachte zand.
Leuk dat jullie door iedereen zo in de watten gelegd worden! Jullie verdienen het, geniet er maar lekker van! -
09 Januari 2014 - 07:28
Els:
We zijn met onze voeten in de zee geweest Roel, we hebben er geen moment aan gedacht om te zwemmen, dom, dom, dom.
Het zand daar is inderdaad heel fluwelerig in tegenstelling tot het Kuta-strand, ik vind het zand daar altijd een beetje eng, net of t drijfzand is wat natuurlijk onzin is, maar t zuigt aan je voeten, bbbrrrr.
Hebben jullie nog tips voor een trip die jullie gedaan hebben en wij nog niet ?
We gaan morgen bij dat restaurantje eten waar jullie graag heengingen, iets met een B. Ik heb een prima geheugen, maar die naam waait er steeds uit.
Je bent vroeg op ! :-) -
09 Januari 2014 - 08:26
Roel:
Ja, ja, elke werkdag om 06:00 uur op want om 07:00 uur beginnen de aannemers (en zijn we zelf ook druk in de weer). Het restaurantje heet Bale Tajuk.
We hebben zelf nog een aantal excursies naar het binnenland en noorden gedaan. Erg mooi maar ook wel veel klim- en loopwerk want we zijn echt de jungle in gegaan naar watervallen e.d.
Als je nog een keer lekker in zee wilt zwemmen met een schoon strand in de buurt van het hotel moet je even een taxi nemen naar Malimbu beach. Is zo'n 15 minuten rijden en het is heerlijk daar.
-
09 Januari 2014 - 08:26
Lenny:
Lekker wakker worden met dit verhaal, je maakt het steeds mooier.
En dan die foto's ze kunnen zo in een reisgids.
Vanmiddag ga ik het even opnieuw lezen, ik moet nu weg.
Els bedankt weer voor deze Indonesische vitamine.
-
09 Januari 2014 - 08:43
Puk:
Wat een prachtfoto's zeg, mooi om zo mee te mogen genieten. En zo gezellig om dat helemaal mee te lezen en beleven, heerlijk!
Alles goed hier, met mij gaat het een stuk beter, mijn been voelt nog wel gedeeltelijk lammig aan maar geen pijn in de rug meer, dus oppassen dat ik geen verkeerde beweging maak.
Hier is het buiten alweer 11 graden en het is nog maar net half negen, maar voor a.s. maandag is er sneeuw voorspeld, raar weertje hoor, ook niet goed voor de gezondheid vind ik.
Fijne dag allemaal! -
09 Januari 2014 - 08:47
Jan:
Klopt Roel, een goed advies, lekker picknicken en zwemmen bij Malimbu. Ik lees over de werkzaamheden bij jullie en ik hoop dat alles naar wens verloopt. Eten bij Bale Tajuk jammie, zeker zo'n burgertje! -
09 Januari 2014 - 09:48
Lenny:
Jan en Roel, jullie doen er nog een schepje bovenop, het kan allemaal nog mooier en lekkerder :)
Daar heb ik altijd al naar verlangt om op een tropisch eiland te picknicken en te zwemmen, het lijkt me allemaal heerlijk. Geen stress en al die andere ongein, maar alleen maar genieten.Leuk dat jullie ook mee denken.
Puk heeft het waxlichtje geholpen anders doe ik er vandaag twee aansteken.
-
09 Januari 2014 - 10:13
Wim:
Nou Els, dat was weer een prachtig reisverslag en héle mooie foto's....Jullie vreten écht de krenten uit het brood, zogezegd.
Vooral dóórgaan hoor!!
Ja hoor Lenny, dat theeliggie heeft geholpen hoor. Straks gaan we lopend naar het winkelplein om wat kleine inkopies te doen. En natuurlijk een frisse neus opdoen, da's logisch....
De Rully-kaars brandt nog steeds en dat blijven we volhouden. Sterkte gewenst voor hemzelf en z'n familie.
Hoe gaat het in Denemarken? Bizzy-Bizzy-Bizzy?? Beter hoor, dat jullie dagelijks lekker actief bezig zijn enne...het brengt ook smörebröd op de plank natuurlijk!
Wat zal het een feessie worden als de rest van de Lombokgangers voet aan de grond zetten...Iedereen heerlijk een tintje opdoen onder de koperen ploert. Maar wel voorzichtig aan hoor en in het begin insmeren met factor véél...Oké?
En dan die exquise vrootjes, kost een paar rupiah natuurlijk, maar nog altijd verreweg goeiekopert dan Lidl en zo....
Wij storten ons rond het lunsjuur in de lasagna met veel bijlagen, extra groenten, vleesjes en wat we nog meer kunnen bijstorten.
Voorlopig spring ik er effe uit, maar we spreken elkaar nog wel vandaag.
Genieten geblazen voor de komende uren....all over the world.
-
09 Januari 2014 - 10:30
Wim:
Realiseer mij inénen dat het op Lombok tegen het avondeten aanloopt. Eet smakelijk Spiekers en medegenieters...
(Kliekies in de koeling natuurlijk, dan hebben jullie morgen ook nog wat te knabbelen..Tja mensen, het benne moeilijke tijden----voorzover ik het begrepen heb!) -
09 Januari 2014 - 10:37
Roel:
@Jan: alles verloopt naar wenst hier. Het breken is klaar en het opbouwen begonnen. Ben je nog in Nederland? Je weet dat je altijd welkom bent hier! -
09 Januari 2014 - 10:50
Jo:
Weer een lang en mooi verhaal, helaas met mijn neus op de computer en met knijpoogjes moeten lezen... maar desalnietteplus.... leuk geschreven.
Ik ben op kantoor maar er is geen zak te doen, de divisie waar ik voor werk wordt verkocht ..... spannend dus voor mijn baan .... wie gaat ons kopen? en wat gaat er met ons gebeuren?
Aan het eind van deze maand krijgen we het te horen .......
Nou ja, mocht ik op straat komen te staan .... dan ga ik weer lekker netwerken/solliciteren en kan ik hopelijk in de buurt van waar ik woon een baan vinden....
Dus mensen, dan weten jullie het, houdt je ogen en oren voor mij open svp !
Peter moet 14/01 terug naar de cardioloog, dan gaan ze kijken of hij nog een keer een ablatie moet :( want na de ablatie is het alleen maar erger geworden.... Peet heeft een beetje ' the blues' ... zo ken ik m niet.
Fijne dag
X -
09 Januari 2014 - 11:16
Els:
He, vefvelend dat je het lettertype niet kunt aanpassen Jo en nog vervelender dat Peet geen baat heeft gehad bij die ablatie.
Ben benieuwd wat ze bij de cardioloog zeggen.
Ook spannend voor je baan...pppfff
Puk, wat raar van je been. Heb je die klachten al eerder gehad ? Geen hernia-achtig gedoe ?
Laat er eens naar kijken...
Ja, wij gaan eten Wim, jullie horen nog wat het geworden is. Voor jullie lasagne ook niet verkeerd.
Malimbustrand staat op t programma alsmede de haven van Ampenan.
Allebei nieuw voor ons.
Picknicken is ook leuk, dus gaan we doen, in navolging van Roel en Gerard nemen we Athun mee met haar zoontje en Rodi.
Zo leuk dat jullie dat gedaan hebben, dat we dat niet zelf hebben verzonnen...
Lenny, jij krijgt dat ook allemaal hoor, daar zorgen we voor. -
09 Januari 2014 - 13:13
Hanneke:
Wat een prachtig beeldende verhalen toch Els, en de foto's heel mooi. -
09 Januari 2014 - 13:36
Puk:
We gaan naar Canada, de reis is geboekt, van 31 juli tot en met 14 augustus. Het volgende op het programma is een pensionnetje voor Moshe, daar gaan we ook gelijk mee in de bocht.
Ja, ik heb een verschoven botje, al jaren en heb daarvoor een series injecties in mijn spine gehad en is het heel lang helemaal weggeweest. Nu dan ineens vreselijke rugpijn en dat is nu wel maar heb ik een meer lam gevoel in mijn linkerbeen, hoofdzakelijk rond de enkel, hopelijk dat dat minder wordt, anders moet ik echt even met de dokter praten. Het werd jaren geleden ook de sciatic nerve genoemd, soms moest ik er weken mee rusten. Nu ja, we zien wel, voorzichtig wezen, dat wel!
We gaan zo eten, groente lasagne, lekker hoor.
Goh Jo, dat is ook wat, ja het zal inderdaad fijner zijn als je iets dichterbij kunt vinden. Sterkte voor Peet, hoop dat het goed gaat. -
09 Januari 2014 - 13:45
Els:
Gezellig puk en Wim, leuk om naar uit te kijken, voobereidingen te treffen, cadeautjes te kopen...have fun already ! -
09 Januari 2014 - 13:54
Lenny:
Ik heb het verhaal nu opnieuw gelezen,wat kom je voor ons gekke dingen tegen.
Hier kijken ze al gek op als mijn hond op de scooter zit ( voetenplank natuurlijk ) laat staan je hele familie.
En dan een heel bed ? boedelbakken hebben zeker niet. Ach en die mensen in de laadbak als verzopen katten, Els ik vind het wel leedvermaak hoor :) kan me voorstellen dat je ogen te kort komt.
Zijn jullie al over de schok heen van die uitspatting die negen euro kost? wat een bedragen ! !
Nou..jullie maken genoeg mee, en ook leuk dat het toch ook dingen zijn wat je nog niet eerder zag.
Heel apart die mensen op de rijstvelden.Straks gaat het voor ons ook leven.
He bah Jo, wat een stress weer. Als er verkocht word dan nemen ze jullie erbij toch?
Ik zal ook voor je kijken, je kan er maar op tijd bij zijn.
Hopelijk loopt het niet zo'n vaart.
En met Peet gaat het ook niet zo lekker, we zouden dit jaar geen nare dingen krijg toch, 2013 heb je genoeg gehad, blijf toch maar positief.......wie dan leeft, wie dan zorgt. Zeg ik wel, maar ik ben ook niet zo.
-
09 Januari 2014 - 14:19
Yvonne:
Nogmaals complimenten Els, wat een heerlijke verhalen. We genieten echt met jullie mee. Wanneer komt je reisverslagboek uit, geillustreerd met je foto's :-):-)
Puk wat vervelend dat je zo last van je been hebt. Hopelijk gaat het snel beter. En heerlijk vooruitzicht jullie reis naar Canada.
Jo, het zit ook niet mee bij jullie. Hoop dat je baan niet verdwijnd of dat je een heel leuke nieuwe job vindt.
Het beste met Peet, hopelijk valt het mee.
verder iedereen nog een fijne dag en avond. -
10 Januari 2014 - 00:37
Paula:
Elsje een prachtig verslag weer, ik heb het net gelezen, jullie beginnen nu alweer een nieuwe dag, geniet ze, ik ga pitten na een lange vermoeiende dag. -
10 Januari 2014 - 01:26
Els:
Truste Paultje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
