Je bekijkt de reis...
onze 6e reis naar Indonesie
Reisverslag trip
9 februari 2014
|
Aantal keer bekeken
229
Aantal reacties
16
Senggigi,
Indonesië
a
A
trip
05.55u werd ik gewekt door een enorme regenbui zo hard dat het roffelde op het dak en
08.15 u aan tafel !
De vrouw van de kwal sprak ons meteen aan en zei bijna hyperventilerend : you saved my life !!!
We moesten wel lachen hoor...
Om 09.00u zijn we vertrokken naar de bank en bij Junas heerlijke lemper gekocht voor onderweg.
Daarna de heerlijke kroepoek die we altijd kopen (het liefst de viskroepoek) onderweg knabbelen.
Door naar de grote markt van Ampenan, waar het al urenlang een drukke bedoening was.
Vrouwen die met zware manden op hun hoofden liepen af en aan.
Vrouwen met vissen in manden soort bij soort, kleurrijke bakken met kruiden, o.a. Kerriesoorten.
Het was er een af- en aanrijden van Lombok Ferrari's vol met mensen die allerlei manden en bakken bij zich hadden op hun heup of op hun hoofd.
Jongens met enorme takken bananen.
We kunnen wel een paar pagina's beschrijven met hoe de markt eruit ziet, maar ik laat de foto's voor zich spreken.
Langs de terrasrijstvelden moesten we toch even plaatjes maken.
De mensen keken op en gingen weer onverstoorbaar door.
We reden langs de grote, brede rivier waar de mensen echt heel arm zijn en zo hard moeten werken voor een schijntje.
We zijn uitgestapt en een van de vrouwen veegde haar beruga snel schoon en legde matten neer, meteen daarna nodigde ze ons uit om in haar beruga te komen zitten met uitzicht op de rivier.
We deden het en er kwamen nog 3 vrouwen bij ons zittenen ze wilden allemaal met ona open 1 van de vrouwen begon in mijn armen te knijpen en zei dat ze me graag wilde masseren, ik zei dat het te ver was maar daar wist ze wel raad op, het kon meteen. Toch maar niet :-)
We zijn maar opgestapt en vanuit de auto kregen de pennen van Constance (althans een deel ervan) een nieuwe bestemming en de kinderen uit het dorp kregen er allemaal een.
Het is voor ons een vreugde om te zien hoe blij de kinderen waren...met een pen.
Mannen en vrouwen werken in de rivier en zij halen kiezels en grof zand uit de rivier. Doen dat in grote bakken op hun hoofd en sjouwen die bakken de kant op, waar het op een berg wordt gestort van precies dezelfde grootte.
Deze kiezels worden daarna weer verder verwerkt ( met de hand) om wegen van te asfalteren. In die bloedhitte met misschien wel 50 kg of meer op je hoofd uit de rivier klauteren en de hoge bedding opklimmen, storten en weer terug en dar de hele dag
door, weken, maanden, jaren ...je hele leven lang, zonder enig uitzicht op verbetering.
Hamdan vertelde dat deze mensen heel erg arm zijn, ze zagen er ook allemaal heel mager uit, vel over been.
Een oude man ( waarschijnlijk veel jonger dan wij) vroeg om een sigaretje, maar niemand van ons rookt.
Ik zei tegen Hamdan, dan gaan we toch over een paar dagen terug en brengen hem een,pakje sigaretten en wat eten.
Hij gaf een lijstje, melk, brood, drinken suiker, snoepjes voor de kinderen.
Dus dat gaan we doen, boodschappen doen en voedselbank spelen.
We laten alles dan door Hamdan aan die mensen geven, dan hoeven ze onze hoofden niet te zien en zich misschien ook niet rot te voelen.
Enorme vrachtwagenbanden met allerlei touwen eromheen werden vol stenen over de rivier voortgetrokken, zodat het een beetje verspreid is over bergen steentjes waar nog veel ruimte is. Ze werkten vlak bij een hele brede waterval die wel breed was maar niet zo actief.
We hebben op grotere afstand zitten kijken en foto's genomen met de telelens van Lenny. En ons zitten verbazen hoe goed wij het hebben.
Toch weer hebben we oms laten verleiden om naar een weverij te gaan, wat we eigenlijk niet wilden, want het enige dat ze willen is verkopen, logisch natuurlijk, maar toch.
Roland gaf van te voren al aan ik trek niks aan hoor, maar hij was de eerste die in de lappen gewikkeld werd.
Goed, de anderen volgden snel en na een paar foto's en wat aankopen gingen we door naar huis....
Thuis als de donder het zwembad in en ineens kwam de kwal voorbij die ineens zei dat hij ons had gemist we vertelden dat we weg waren geweest en daarmee hield het praatje op.
s Avonds lekker oteh-oteh gegeten en pisang goreng, voor 20 cent per persoon hebben we gegeten.
Een wijntje gedronken en lekker gekletst en gelachen.
Wordt vervolgd....
08.15 u aan tafel !
De vrouw van de kwal sprak ons meteen aan en zei bijna hyperventilerend : you saved my life !!!
We moesten wel lachen hoor...
Om 09.00u zijn we vertrokken naar de bank en bij Junas heerlijke lemper gekocht voor onderweg.
Daarna de heerlijke kroepoek die we altijd kopen (het liefst de viskroepoek) onderweg knabbelen.
Door naar de grote markt van Ampenan, waar het al urenlang een drukke bedoening was.
Vrouwen die met zware manden op hun hoofden liepen af en aan.
Vrouwen met vissen in manden soort bij soort, kleurrijke bakken met kruiden, o.a. Kerriesoorten.
Het was er een af- en aanrijden van Lombok Ferrari's vol met mensen die allerlei manden en bakken bij zich hadden op hun heup of op hun hoofd.
Jongens met enorme takken bananen.
We kunnen wel een paar pagina's beschrijven met hoe de markt eruit ziet, maar ik laat de foto's voor zich spreken.
Langs de terrasrijstvelden moesten we toch even plaatjes maken.
De mensen keken op en gingen weer onverstoorbaar door.
We reden langs de grote, brede rivier waar de mensen echt heel arm zijn en zo hard moeten werken voor een schijntje.
We zijn uitgestapt en een van de vrouwen veegde haar beruga snel schoon en legde matten neer, meteen daarna nodigde ze ons uit om in haar beruga te komen zitten met uitzicht op de rivier.
We deden het en er kwamen nog 3 vrouwen bij ons zittenen ze wilden allemaal met ona open 1 van de vrouwen begon in mijn armen te knijpen en zei dat ze me graag wilde masseren, ik zei dat het te ver was maar daar wist ze wel raad op, het kon meteen. Toch maar niet :-)
We zijn maar opgestapt en vanuit de auto kregen de pennen van Constance (althans een deel ervan) een nieuwe bestemming en de kinderen uit het dorp kregen er allemaal een.
Het is voor ons een vreugde om te zien hoe blij de kinderen waren...met een pen.
Mannen en vrouwen werken in de rivier en zij halen kiezels en grof zand uit de rivier. Doen dat in grote bakken op hun hoofd en sjouwen die bakken de kant op, waar het op een berg wordt gestort van precies dezelfde grootte.
Deze kiezels worden daarna weer verder verwerkt ( met de hand) om wegen van te asfalteren. In die bloedhitte met misschien wel 50 kg of meer op je hoofd uit de rivier klauteren en de hoge bedding opklimmen, storten en weer terug en dar de hele dag
door, weken, maanden, jaren ...je hele leven lang, zonder enig uitzicht op verbetering.
Hamdan vertelde dat deze mensen heel erg arm zijn, ze zagen er ook allemaal heel mager uit, vel over been.
Een oude man ( waarschijnlijk veel jonger dan wij) vroeg om een sigaretje, maar niemand van ons rookt.
Ik zei tegen Hamdan, dan gaan we toch over een paar dagen terug en brengen hem een,pakje sigaretten en wat eten.
Hij gaf een lijstje, melk, brood, drinken suiker, snoepjes voor de kinderen.
Dus dat gaan we doen, boodschappen doen en voedselbank spelen.
We laten alles dan door Hamdan aan die mensen geven, dan hoeven ze onze hoofden niet te zien en zich misschien ook niet rot te voelen.
Enorme vrachtwagenbanden met allerlei touwen eromheen werden vol stenen over de rivier voortgetrokken, zodat het een beetje verspreid is over bergen steentjes waar nog veel ruimte is. Ze werkten vlak bij een hele brede waterval die wel breed was maar niet zo actief.
We hebben op grotere afstand zitten kijken en foto's genomen met de telelens van Lenny. En ons zitten verbazen hoe goed wij het hebben.
Toch weer hebben we oms laten verleiden om naar een weverij te gaan, wat we eigenlijk niet wilden, want het enige dat ze willen is verkopen, logisch natuurlijk, maar toch.
Roland gaf van te voren al aan ik trek niks aan hoor, maar hij was de eerste die in de lappen gewikkeld werd.
Goed, de anderen volgden snel en na een paar foto's en wat aankopen gingen we door naar huis....
Thuis als de donder het zwembad in en ineens kwam de kwal voorbij die ineens zei dat hij ons had gemist we vertelden dat we weg waren geweest en daarmee hield het praatje op.
s Avonds lekker oteh-oteh gegeten en pisang goreng, voor 20 cent per persoon hebben we gegeten.
Een wijntje gedronken en lekker gekletst en gelachen.
Wordt vervolgd....
Foto's bij verslag (18)
Reacties (16)
9 februari 2014 00:39 | Door: Paula
Elsje wat een mooi en waardevol verhaal, de markt met alle drukte daar kan ik me wel iets bij voorstellen, maar dat de vrouwen hun gekochte waar op hun hoofd dragen lijkt me maar niks.
Wat is Lemper ook al weer????
Een mooi gebaar als jullie de boodschappen laten afleveren voor al die hardwerkende mensen, en wat lief dat de dame jou nog wilde masseren, zou het geholpen hebben, het gebaar alleen al, ze vertrouwde jullie schijnbaar ten volle.
Hahaha die Roland speelt voor Jezus, in lappen gewikkeld, hoe voelde het Ro, hebben jullie nog iets gekocht.
Constance wat zullen die kinders zuinig zijn op hun pennen, het lijkt me geweldig om die blije gezichtje te zien.
Hou die kwal in de gaten, ik vertrouw hem niets, wat een engerd om het niet over zijn lippen te krijgen jullie te bedanken, het is toch zeker Berlosconie niet.
Voor jullie een fijne dag, geniet van en met elkaar. Slaap lekker Hollanders, morgen weer vroeg TV, O.S kijken, ze willen allemaal winnen, wat een contrast met al die arme mensen in Lombok en de wereld.
9 februari 2014 00:40 | Door: Bas, Ilona en Phileine
Gelukkig...bestaat er ook regen in Lombok.
Anders zijn wij de enige met waterproblemen.
Echte waterproblemen. Het leek hier in huis wel de watersnoodramp uit 1953.
Na een heus waterballet in de eetkamer en keuken, liggen de zandzakken op het dak.
Gelukkig alles onder contrôle en alles is in gang gezet om opgelost te gaan worden.
Dus ook hier is woeste arbeid verricht.
Nou dames en heren...doe geen gekke dingen en geniet nog maar van de zon.
Wij zouden hem ook zo graag willen zien...;-)
9 februari 2014 01:43 | Door: Els
Het lukte weer niet om alle foto's erop te zetten, dus ik zal t in de loop van de ochtend nog wel een keer proberen dan weten jullie in ieder geval dat er nog een stel aan komt.
Bas en Ilona dat meen je toch niet van dat water in je nieuwe huis ?
Verborgen gebreken ? Kun je de verkoper toch op aanspreken ?
Wat erg zeg ! Sterkte ermee :-(
9 februari 2014 10:25 | Door: Puk
Wat een mooie leuke foto's Els en wat hebben jullie weer veel meegemaakt.
Wat die kwal aangaat, nietopreagerelena, lijkt me een vreemde persoon.
Leuk dat die vrouw jullie toch bedankte, da's weer gezellie.
Wij zitten sinds vanmorgen al naar snowboarden te kijken, skieen en kunstschaatsen, we zitten natuurlijk zowel voor Nederland als Canada te juichen, echt leuk hoor, maar uiteindelijk zijn we allebei apetrots wanneer er een Nederlander iets wint.
Een beetje saai weer buiten, maar we hoeven er lekker niet uit, zitten wel aan de tv vastgekluisterd en wanneer het even kan toch aan de computer en dan ook een spelletje spelen.
Gisteren heb ik met Linda geskyped, alles goed met haar, vandaag zou Sue haar verjaardag zijn en ter ere daarvan zijn alle vrouwen bij elkaar gekomen en hebben een leuke avond samen gehad met spelletjes en zo, de mannen waren in een ander huis met hun bezigheden en naderhand weer bij elkaar en gezellig kletsen, allemaal ter ere van Sue haar verjaardag en nagedachtenis, Linda en Toni waren er ook bij en zijn blijven slapen en rijden deze morgen dan lekker op hun gemakkie naar huis.
Vandaag met Jane skypen, die volgt de o.s. ook tot op de draad, wat ze mist taped ze en zo houden we elkaar toch op de hoogte. alles goed daar, ook met Jakob die het dit jaar heel goed op school doet, hij zit wel op een speciale school for adhd, met speciale begeleiding, in ieder geval geen vechtpartijen met de leiders en hij heeft het echt naar zijn zin. Dat is fijn.
Van Peggy heb ik al ruim een maand niets vernomen, die gaat zo haar eigen gangetje en dan krijg ik plotseling weer een boekwerk van een brief, maar ik praat met Jessika en de anderen op facebook, dus hoor ik op die manier ook wel hoe alles gaat. Wel fijn hoor.
Iedereen een gezellige dag toegewenst in Lombok zowel in de andere landen, geniet van de zondag en als je van de o.s. houdt, geniet er lekker van! Hup Holland Hup!!!!!!! yeah Canada eh???
9 februari 2014 10:27 | Door: Paula
Wat een prachtige kledij zeg, jullie staan er zo mooi bij.
Bij ons geen wateroverlast maar wel de kerkklokken die hun bakkes niet hielden, een half uur lang bleven ze gaan, en dat vlak naast m'n bed, ggggggggggrrrrrrrrrrrrrrrr.
Veel plezier nog in het Lombokse, liefs uit een winderig en nat Holland.
9 februari 2014 12:42 | Door: Mia
Dit mailtje kreeg ik van Mia.
Els het is al de derde dag dat ik een stukje schrijf ,het is echt leuk om te lezen en de foto's enig,die Ro met zijn lappen om die kijkt zo van moet dat nou
Enfin iedere keer als ik het erop wil zetten doet hij niks of is weg,dus even een gewoon mailtje dat jullie weten dat ik mee lees
9 februari 2014 13:15 | Door: w bonke
Goed avond.
Els ik zie dat je weer prachtige foto hebt gemaakt wat is het daar toch mooi.
Lidia wat heb jij mooie kleren aan het staat je goed schat.
Verder wens ik jullie nog veel plezier wim b
9 februari 2014 13:52 | Door: Mia
Kijken of het op me ipad wel lukt
9 februari 2014 15:02 | Door: Jo
Whahahahhaha Ro ! Je lijkt wel een BOER (MET kiespijn ! hihihi, ik zet m ff op Facebook ! ;) geintje natuurlijk!)
Lekker leuk verhaal weer voor de Zondag !
Wij zijn net terug van sporten, ik had geen ruk zin natuurlijk, maar ik MOET van Peet ;) als ik dan geweest ben, ben ik toch blij en zit vol energie, net even een dikke vette bruine bonen soep in elkaar geflanst.
Fijne avond! X
9 februari 2014 15:08 | Door: wim
Héérlijk ELS!!!! Da's het pure genotteren van jouw verslag én de foto's. Wat een mens in den vreemde allemaal mee kan maken....en inderdaad, je beseft je dan eens te meer dat wij in Europa een luxe leventje kunnen leiden.
Een lek dak, wát een ellende...Hoop voor jullie dat het snel *waterproof* opgelost wordt.
Het is een plezier om de Lombokkers zo tevreden genietend te zien en te lezen ook natuurlijk.
Onze dagen zijn gevuld met de Olympische Spelen. Op dit moment staat Holland op de 2e plaats met de gewonnen medailles, en dat voor zo'n kleinachtig - door de rimmetiek - kromgetrokken landje aan de zee..!
Uiteindelijk toch gerechtigheid door het dankuwel van die Italiaanse. Beter laat.....Juist.
Nog een fijne avond hoor.
TTYL
9 februari 2014 15:46 | Door: Els
Dank u allen !
Ja sporten Jo, goed van jou en Peet !
Fijn dat jullie ons bijpraten over de Olympische prestaties.
Mie het is gelukt.
Ja Wim (van Lidia) het stond haar heel mooi.
Andere Wim, ik ben blij dat jullie mijn verhalen nog steeds leuk vinden.
Puk, leuk dat jij zo'n enthousiaste O.S.-volger bent.
Paultje, jij vroeg het geloof ik wat is lemper ook alweer ?
Kleefrijst met kip/kokos erin.
De dag zit erop bij ons.
Welterusten voor straks....
9 februari 2014 15:47 | Door: Els
Oh ja, lekker bruinebonensoep.
9 februari 2014 15:51 | Door: Puk
Ja, welterusten Lombok!!!! En voor de rest van ons nog een gezellige avond!
9 februari 2014 15:51 | Door: Puk
Ja, welterusten Lombok!!!! En voor de rest van ons nog een gezellige avond!
9 februari 2014 19:14 | Door: Gerard
Volgens mij was het een Maleisische vrouw Wim, waar Els het over had!
Els, weer een prachtig verslag van de dag, met mooie foto's erbij.
Soms zeer herkenbaar voor mij om te lezen en te zien, heel erg leuk.
Wat een belevenis is dat weer voor iedereen.
Jullie maken wel wat mee daar.
Zoals je beschrijft Els is het leven op Lombok voor menigeen niet altijd even makkelijk.
Fijn dat je dan iets kan doen voor mensen die het moeilijk hebben d.m.v. het geven van een voedselpakketje en wat sigaretten.
Mooi initiatief van jullie allen.
Het zal zeker gewaardeerd worden.
Natuurlijk los je daar het probleem van armoede niet mee op.
Dat is veel groter, maar alle kleine beetjes helpen een beetje.
Op zulke momenten besef je ook dat wij het in Nederland best ontzettend goed hebben.
Ik ben benieuwd naar het vervolg van je verslag Els.
9 februari 2014 23:51 | Door: Els
Ja het is ons eigen projectje Gerard.
Tuurlijk los je de grote problemen niet op, maar wat je zegt, alle kleine beetjes helpen :-)